Σχετικά με το Μωρό:
Το παρατεταμένο κλάμα οδηγεί στην έξαρση ορμονών άγχους (κορτιζόλη) και σε υψηλά επίπεδα αδρεναλίνης που δρουν τοξικά στον αναπτυσσόμενο βρεφικό εγκέφαλο καθώς δύνανται να αποτρέψουν την ανάπτυξη νευρικού ιστού ή να καταστρέψουν υπάρχουσες νευρικές συνάψεις.
Επιπλέον, έχει αποδειχθεί ότι η απόκριση της μητέρας στις επικοινωνιακές προσπάθειες του μωρού επηρεάζει τη διαμόρφωση νευρικών συνάψεων σε βασικές περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με την προσκόλληση και καθορίζουν την υγιή πνευματική και ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του βρέφους.
Έτσι, τα βρέφη που κλαίνε πεισματικά και δεν ικανοποιούνται ή αγνοούνται οι ανάγκες τους έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν στοιχεία επιθετικότητας, αντικοινωνικότητας και διαταραχές άγχους αργότερα.
Σχετικά με τους Γονείς:
Από την άλλη πλευρά, εκατομμύρια γονείς σε όλον τον κόσμο υποστηρίζουν ότι μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν είναι η έγκαιρη και έγκυρη αναγνώριση και ανταπόκριση των αναγκών του μωρού τους μέσω του κλάματός του. Κατά συνέπεια, αισθάνονται ανεπαρκείς στα γονικά τους καθήκοντα και έχουν υψηλά επίπεδα άγχους και εξάντλησης καθώς μπορούν να βασιστούν μόνο στη διαίσθηση και την εμπειρία τους.
Το πρόβλημα εντείνεται για τους νέους και άπειρους γονείς, τους γονείς με αναπηρίες (πχ. κωφοί γονείς) ή τις μητέρες που πάσχουν από επιλόχειο κατάθλιψη και αισθάνονται απομακρυσμένες από τα μωρά τους και τις ανάγκες τους.
Built with Mobirise web page maker
Ακολουθήστε μας!